Την άνοιξη του 2005 προσήλθε ένας νεαρός 25-26 ετών, από ένα χωριό της Καβάλας. Δεν μπορούσε να σταθεί στητός από τον πόνο στη μέση, αλλά έμοιαζε η στάση που έπαιρνε το σώμα του με ένα τελικό S. Επίσης ήταν και παχύσαρκος, αφού ζύγιζε πάνω από 130 κιλά. Ο νεαρός χειρουργήθηκε για δισκοκήλη στη μέση από νευροχειρουργό σε ηλικία 19 ετών. Ο ίδιος και άλλοι νευροχειρουργοί δεν του συνέστησαν επανάληψη της επέμβασης, γιατί δημιουργήθηκε στο σημείοτης επέμβασης ουλώδης ιστός. Απορίας άξιο φαίνεται το γεγονός, το πώς έγινε καλά με τον βελονισμό. Η μόνη εεξήγηση είναι, ότι λόγω της νέας ισορροπίας του μυικού ιστού, η πάσχουσα ρίζα δεν ακουμπάει πάνω στον δίσκο πλέον. Τη ζημιά την έπαθε γιατί από ηλικίας 18 ετών σήκωνε βαριά κασόνια σε μία κάβα.
Τη θεραπεία του βελονισμού τη συνέστησαν σε αυτόν συγγενείς του που έγιναν καλά προ ετών. Δεν πίστευε, ότι θα γίνει καλά, αλλά μπροστά στην απελπισία του το αποφάσισε. Μέχρι τον ενδέκατο βελονισμό δεν παρουσίασε ιδιαίτερη βελτίωση. Μέχρι τότε τον έφερναν ξαπλωμένο στην πίσω θέση του αυτοκινήτου. Ξαφνικά η βελτίωση ήταν εμφανής, σταμάτησαν προοδευτικά οι πόνοι, πήρε το σώμα την κανονική θέση. Από την δωδέκατη συνεδρία ερχόταν μόνος του οδηγώντας το αυτοκίνητο και πατώντας το συμπλέκτη. Στο τέλος της θεραπείας είχε χάσει πάνω από τριάντα κιλά και δεν είχε κανένα πόνο και καθόλου δυσχέρεια κινητικότητας . Αποφασίσαμε να κάνει μόνο άλλους πέντε αραιούς βελονισμούς μέσα σε ένα εξάμηνο, κατά το στάδιο της σταθεροποίησης των αποτελεσμάτων. Τελικά έκανε μόνοδύο.
Στο χωριό και στο περιβάλλον του μιλούν για θαύμα. Έγινε αγνώριστος. Ψυχολογικά ενισχύθηκε, απέκτησε στόχους, δουλειά και αυτοπεποίθηση. Να τι κάνει ο βελονισμός. Μέχρι το 2008 πριν τελειώσει η Εγνατία δούλευε στα χωματουργικά αυτής και παρόλο τους κραδασμούς δεν υποτροπίασε. Αν αυτό δεν είναιαιτιολογική θεραπεία, τότε τι είναι; Πέρασαν ήδη πολλά χρόνια από τις συνεδρίες βελονισμού. Το πρόβλημά του ήδη ξεχάστηκε και κοιτά τη ζωή κατάματα, χωρίς το φόβο της αναπηρίας, που τον διακατείχε.