Όσο είναι ζωντανό το ανθρώπινο σώμα και η ψυχή του ανθρώπου εγκλωβισμένη μέσα σε αυτό, δηλαδή μέχρι τον οργανικό θάνατο και την απόδοση του σώματος στη γη και την άνοδο της ψυχής στον πολυδιάστατο ουρανό, μέχρι τότε, μέσα στο σώμα ρέει ενέργεια, η οποία λέγεται βιοενέργεια ή ζωτική ή ζωική ενέργεια. Κυρίαρχο ρόλο παίζουν τα φωτόνια δηλαδή οι φορείς πληροφοριών και εντολών.

Επειδή ακριβώς μιλάμε για ροή ενέργειας στο σώμα, δεν μπορούμε να συνταυτίσουμε τα κανάλια ενέργειας με κανένα ανατομικό όργανο ή ιστό, αλλά ίσως με το μεσοκυττάριο χώρο, όπου ρέει το μεσοκκυτάριο υγρό, σαν δημιουργική και όχι καυτή λάβα. Αυτός είναι ο αργός τρόπος μεταφοράς εντολών. Ενώ ο γρήγορος είναι μέσω του νευρικού συστήματος. Υποψιαζόμαστε και ένα τρίτο τρόπο, που ίσως χρησιμοποιούν τα φωτόνια κινούμενα σε μία «τέταρτη» διάσταση του χώρου, που οι φυσικοί στη γη ακόμα δεν ανακάλυψαν (Δεκέμβριος 2005). Θεωρία των συζευγμένων φωτονίων και θεωρία του Χάους. Τελευταίως επίσης, ενισχύεται η σταθερή άποψη, ότι η πληροφορία μέσα στο μεσοκυττάριο χώρο μεταφέρεται με ασύλληπτη ταχύτητα, πολλαπλάσια αυτής του νευρικού ιστού. Δηλαδή υποστηρίζεται, ότι ο μεσοκυττάριος χώρος είναι ένας αναδιπλωμένος χώρος πολλών διαστάσεων και ισχύουν γι’ αυτόν οι αρχές του εγγύς σύμπαντος, όπου οι ταχύτητες είναι ασύλληπτες. Αλλά ας επιστρέψουμε στο μακρόκοσμο του ανθρώπου.

Τα κανάλια ενέργειας που ανακάλυψαν λοιπόν οι Κινέζοι λέγονται μεσημβρινοί, όπως ακριβώς και οι μεσημβρινοί της γης, γιατί η βιοενέργεια ρέει από κάτω προς τα πάνω, ή αντίστροφα, δηλαδή πάντοτε από τον ένα πόλο του σώματος στον άλλο. Βέβαια, η φορά ροής της ενέργειας στον ίδιο μεσημβρινό, είναι πάντοτε προς την ίδια κατεύθυνση και δεν διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Κάθε μεσημβρινός έχει συγκεκριμένη πορεία, ελαφρώς κάτω από το δέρμα (υποδόριος ιστός) και διασυνδέσεις με όργανα και ιστούς βαθύτερα. Πάνω στον κάθε μεσημβρινό υπάρχουν ενεργειακοί κόμβοι, σαν ηλεκτρικοί υποσταθμοί, οι οποίοι είναι επιφανειακοί και γι’ αυτό προσφέρονται για βελονισμό και ονομάζονται σημεία βελονισμού.

Τώρα μπορούμε να δώσουμε τον ορισμό του μεσημβρινού σαν τη νοητή συνένωση των σημείων βελονισμού, που έχουν την ίδια περίπου θεραπευτική δράση ή επηρεάζουν την ίδια ομάδα οργάνων του σώματος. Μάλιστα υπάρχουν δώδεκα ζεύγη κύριων μεσημβρινών, δηλαδή δώδεκα μεσημβρινοί για την κάθε πλευρά του σώματος. Εκτός όμως από αυτούς, υπάρχουν και οι μονοί μεσημβρινοί, επειδή διατρέχουν τη μέση γραμμή του σώματος, ένας μπροστά και ένας πίσω. Στην ουσία, οι μεσημβρινοί συνδέονται μεταξύ τους, έτσι ώστε η βιοενέργεια ή ζωτική ενέργεια να ρέει από μεσημβρινό σε μεσημβρινό, γιατί εκεί που τελειώνει ένας μεσημβρινός, αρχίζει ένας άλλος. Πρέπει να επισημανθεί στον αναγνώστη ότι η επιστημονική έρευνα δεν μπόρεσε να καταρρίψει την εν σειρά κατανομή των σημείων βελονισμού, αλλά να την επιβεβαιώσει (Thomas Ludenberg, Karolinska – Σουηδία).

Εδώ πρέπει να σταθεί ο αναγνώστης και να σκεφθεί πραγματικά τον άνθρωπο πέραν των στερεών δομών του σώματός του. Οι τελευταίες είναι μόνο η πραγματικότητα των αισθήσεών του, ενώ η απτή και τελική πραγματικότητα είναι, ότι πρόκειται για ένα σύνολο υγρής οντότητας, που περιβάλλει τα άπειρα κύταρρά του, τα οποία επίσης είναι τα «τουβλάκια» του οργανισμού του.

Στην πραγματικότητα ακόμα και τα κύτταρα της έμβιας ύλης αποτελούνται από ασύλληπτο αριθμό ατόμων της ανόργανης ύλης. Ποιά μορφή όμως έχει ένα άτομο της ύλης; Με δύο λόγια εμπεριέχει ένα ελάχιστο και μηδαμινό πυρήνα στο κέντρο, στη συνέχεια περιφερικά ένα μέγιστο χώρο κενό, άνευ ύλης και εντελώς στο τέλος του κενού, δηλαδή στο τελείωμα του ατόμου, τρέχουν σε τροχιές τα λεγόμενα ηλεκτρόνια. Στην ουσία αυτό που λέμε ύλη δεν υπάρχει παρά μόνο στο πρώτο επίπεδο των αισθήσεών μας και μόνο.

Επίσης μία διευκρίνηση, όταν μιλάμε για απέραντο κενό, εννοούμε κενό και όχι γεμάτο αέρα, ο οποίος είναι ύλη.

Το άτομο της ύλης είναι αφάνταστα μικρό και δεν είναι δυνατό να το δούμε ούτε με το μικροσκόπιο. Το φανταζόμαστε όμως σε μακρογραφικό αντίγραφο, ως ένα κλειστό αθλητικό κέντρο, όπως το Παλαί Ντε Σπορ (Αλεξάνδρειο μέλαθρο) στη Θεσσαλονίκη ή όπως το Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο στην Αθήνα.

Στο μέγεθος λοιπόν ενός γηπέδου με διάμετρο 100 m, ο πυρήνας θα είχε στο κέντρο διάμετρο μπάλας μπιλιάρδου, ενώ το τσιμεντένιο περίβλημα θα ήταν ο χώρος όπου κινούνται με υπερταχύτητες τα ηλεκτρόνια και ο υπόλοιπος τεράστιος χώρος θα αποτελούσε το απόλυτο κενό του ατόμου της ύλης.

Στην πραγματικότητα όλα είναι ένα παιχνίδι ζωής μεταξύ πυρήνος και ηλεκτρονίων, τα οποία όταν εγκαταλείπουν το άτομο της ύλης, μετατρέπονται σε φωτόνια και μεταφέρονται με ιλιγγιώδη υπερταχύτητα μακριά μέσα στο σώμα μας και βοηθούν τον εγκέφαλο να επιβάλλει την τάξη και την ισορροπία μεταξύ των διαφόρων οργάνων και ιστών, ώστε να παράγουν τις απαραίτητες μικροουσίες, στο ποσοστό που απαιτείται, ώστε να συνεχιστεί η ζωή.

Θα αναρωτηθείτε τότε τι είναι η ψυχή του ανθρώπου, τι σχέση έχει με όλα αυτά; Μέχρι τώρα η επιστήμη δεν έχει ασχοληθεί με αυτό το θέμα. Υποστηρίζεται όμως, ότι η ψυχή έχει ακόμα υψηλότερους κραδασμούς, ξένους προς τον κόσμο των αισθήσεών μας. Είναι το αθάνατο τμήμα της ύπαρξής μας και ανήκει στο δημιουργό και επομένως προέρχεται από άλλη διάσταση. Για να πλησιάσει κανείς τη ψυχή του πρέπει με αγαθότητα και ζωτικότητα να οξύνει τη σκέψη του και τη φαντασία του.